Uduchowione modlitwy na każdy dzień roku
Aby uzyskać harmonię, potrzeba spokoju umysłu. Aby mieć spokój umysłu, należy medytować z głębi duszy na Wewnętrznego Przewodnika, który rodzi potrzebę wewnętrznej harmonii. Jeśli ktoś właściwie medytuje, pokój umysłu i harmonia będą widoczne w każdym jego zewnętrznym działaniu. Kiedy czyjś umysł przenika pokój, istnieje zawsze harmonia we wszystkich działaniach tej istoty.
Moje serce i umysł
Odnowiły swą przyjaźń.
Moje serce miłości
Pokazuje mojemu umysłowi drogę.
Mój umysł pokoju
Strzeże na drodze mego serca.
Tak jak nadzieja jest siłą, podobnie oczekiwanie jest siłą. Oczekujemy wielu rzeczy od siebie i od świata. Oczekujemy, że dzisiejsze oczekiwania jutro przyniosą realizację. Lecz w życiu duchowym, odgrywamy swoją rolę bez jakichkolwiek oczekiwań. Czujemy, że ta rola to pełnienie boskiej służby, lecz nie oczekiwanie owoców. Jeśli kochamy, służymy, modlimy się i medytujemy z największą szczerością, czystością i samooddaniem, wtedy musi zaświtać realizacja Boga. Ta realizacja bardzo przekroczy nasze najwyższe oczekiwania i najwyższy wzlot naszej wyobraźni.
Uwięzienie przez siebie
Zaczyna się w dniu,
Kiedy zaczynamy bawić się
Snem oczekiwań, nigdy przedtem.
Bezinteresowne służenie zawiera najwyższy sekret jedności z Wolą Boga. Zanim coś zrobimy, musimy poczuć, że działa w nas i przez nas boska siła. Wtedy, gdy coś zrobimy i osiągniemy rezultat w formie klęski lub sukcesu, musimy poczuć, że to jest doświadczenie, jakie Najwyższy pragnie byśmy mieli, że musimy stać się jednym z tym doświadczeniem. Zawsze musimy być jednym z rezultatem i ofiarować go Stopom Najwyższego. W ten sposób dokonamy największego sukcesu.
Nie czekaj!
Jeśli naprawdę chcesz, by Bóg
Zawsze był po twojej stronie,
Natychmiast wybierz służbę.
Ten świat ma potrzebę pokoju. Pokój pochodzi jedynie z wewnątrz, a my możemy go sprowadzić stamtąd poprzez medytację. Jeśli możemy z uduchowieniem medytować dziesięć minut każdego dnia, całą naszą istotę przeniknie pokój. W pokoju zaś jest zachwyt, szczęśliwość, spełnienie i zadowolenie. Możemy mieć pokój nie poprzez posiadanie świata, lecz poprzez pokochanie świata.
Mój Panie,
Moja miłość do świata jest bezwarunkowa.
Lecz jak daleko ona może mnie zaprowadzić?
„Moje dziecko,
Z łatwością może zaprowadzić cię do kresu drogi.”
Na początku oczekujemy wszystkiego od świata w zamian za naszą ofiarę, nasze życie poświęcenia. Kiedy coś dajemy, oczekujemy takiej samej ilości w zamian, o ile nie więcej. Potem nadchodzi pora, kiedy dajemy tyle, ile mamy, dajemy na miarę naszych możliwości, i oczekujemy w zamian nieskończenie małej części tego, co dajemy. Pragnę jednak powiedzieć, że nawet oczekując nieskończenie małego uznania od świata, będziemy bardzo nieszczęśliwi, będzie nam brakowało pokoju. Dajemy światu bezwarunkowo to, co mamy i czym jesteśmy: miłość. Przesłanie miłości uzyskamy jedynie poprzez nasze codzienne modlitwy i medytacje. Wiemy, że miłość oznacza jedność, nierozłączną jedność. W jedności zaś nie ma oczekiwań ani nakazów.
Jeśli twój umysł
Skuwają łańcuchy oczekiwań,
Na pewno będziesz ulegał
Ogromnym rozczarowaniom.
Pokój jest naszym wewnętrznym skarbem. Ten skarb możemy odnaleźć w sobie, kiedy nie oczekujemy niczego od zewnętrznego świata, wszystkiego zaś od Wewnętrznego Przewodnika w nas, o Jego wybranej Godzinie. Często, kiedy służymy światu, czujemy, że należy do niego obowiązek ofiarowania nam wdzięczności albo wiedzy za naszą służbę. Kiedy czegoś oczekujemy od świata, na pewno się rozczarujemy. Lecz gdy oczekujemy od Wewnętrznego Przewodnika, On spełni nas poza granicami wzlotu naszej wyobraźni.
Głęboko w nas
Jest ziarno doskonałej doskonałości.
Musimy czekać na wybraną godzinę Boga.
Wtedy ziarno doskonałości na pewno zakiełkuje.
Kiedy ambicja staje się naszym najbliższym przyjacielem, a naszą wewnętrzną istotę przenika determinacja, osiągamy sukces. Lecz musimy zdać sobie sprawę, że kiedy poddamy nasze ambicje Źródłu, dokonamy prawdziwego postępu, a w tym postępie znajdziemy prawdziwe spełnienie. Kiedy osiągamy sukces w świecie zewnętrznym, czujemy, że dokonaliśmy go mimo przeciwnościom świata. Czujemy, że mocą naszych własnych możliwości osiągnęliśmy upragniony sukces. Lecz gdy dokonujemy postępu, nie ważne na jakim polu – w najgłębszej głębi naszych serc czujemy, że cały świat nam pomagał, każda istota na ziemi pomagała nam odpowiednio do swoich możliwości.
Kiedy w codziennym życiu coś nam się nie udaje, czujemy, że zawalił się świat. Bardzo trudno jest nam zapomnieć to smutne doświadczenie. Kiedy osiągniemy sukces, przenika nas czasami duma. Nasze ego ceni tę dumę. Niekiedy przesadzamy ponad miarę z naszymi osiągnięciami. Chcemy udowodnić światu, że mamy coś albo jesteśmy czymś, co jednak tak naprawdę nie jest prawdą. Próbujemy sprawić, by inni poczuli, że jesteśmy wyjątkowi, lecz w głębi naszych serc wiemy, że to nieprawda. Kiedy dbamy o postęp, chcemy być tym jedynie, czego chce od nas Bóg. Nie chcemy, by świat nas oceniał. Nie chcemy, by świat nas przeceniał czy nie doceniał; chcemy po prostu, by świat nas zaakceptował.
Kto może określić odległość pomiędzy
Moimi znanymi latami klęski i nieznanymi latami sukcesu,
Jeśli nie poszukujący prawdy i miłośnik Boga we mnie?
Nie martw się o przyszłość. Myśl o teraźniejszości. Jak siejesz, tak zbierasz. W przeszłości może nie siałeś właściwego ziarna, może twój wewnętrzny płacz nie był intensywny, więc twoja obecna aspiracja nie jest wystarczająco silna. Jeśli teraz zasiejesz ziarno, ono zakiełkuje, stanie się rośliną i w końcu wyrośnie z niego ogromny figowiec. Jeśli zasiałeś właściwe ziarno, aspirację, jej drzewo wyda owoc zwany realizacją. Lecz jeśli nie zasiałeś właściwego ziarna w sobie, jak możesz wyhodować dobre owoce? Nie martw się zatem o przyszłość. Rób jedynie tu i teraz, w tej chwili, właściwą rzecz. Spróbuj teraz, dzisiaj aspirować, a przyszłość sama o siebie zadba.
Ponieważ jestem poszukującym prawdy.
Przypływa do mnie przyszłość.
Ponieważ jestem miłośnikiem Boga,
Żyję w odwiecznym Teraz.
Możemy mieć więcej radości i mniej napięć w codziennym życiu jedynie przez bezinteresowne działanie, a nie przez nakazywanie. Napięcie pojawia się, gdy my chcemy coś zrobić tak, a inni widzą je inaczej. Napięcie rozpoczyna się w umyśle, ponieważ my widzimy światło tak, a inni widzą je inaczej. Nie ma więc pokoju, równowagi, jedynie napięcie. Napięcie pojawia się także, gdy chcemy zrobić w mgnieniu oka coś, co zwykle zabiera dwie godziny czy dwa dni. Musimy wiedzieć, że Bóg nie podziela naszego zdania. Bóg chce, by zabrało nam to dwie godziny czy dwa dni. Jeśli możemy myśleć o bożej godzinie, a nie o własnej wybranej godzinie, poczujemy radość. Napięcie znika z umysłu poszukującego, kiedy nauczy się on sztuki poddawania Woli Bożej.
Niech twoje serce powie twojemu umysłowi,
Że Bóg w pełni kontroluje twoje Zycie.
Natychmiast zobaczysz, jak znika twoje napięcie
I z mocą powraca pewność siebie.
Musimy pojąć, że Bóg działa nie tylko w nas, lecz także w innych. Bóg działa również w naszych tak zwanych wrogach. Nasi prawdziwi wrogowie to zwątpienie, strach, zmartwienia, złość. Jeśli nie chcemy doskonalić innych, lecz swoje własne Zycie, odczujemy radość. Podobnie kiedy nie będziemy oczekiwać niczego od innych, lecz wszystkiego od boga, doznamy radości. Jeśli możemy poczuć, ze nie jesteśmy niezastąpieni, że bez nas świat sobie także świetnie poradzi, doznamy radości. W ten sposób możemy odczuwać ogromną radość w życiu duchowym.
Nie znajdziesz radości w jaskini umysłu,
Bez znaczenia, ile razy dziennie do niej wejdziesz.
Radość jest tam, gdzie twoje kochające serce.
Radość jest tam, gdzie siła twego życia.
Realizacja Boga oznacza samoodkrycie w najwyższym sensie tego słowa. Ktoś świadomie realizuje swoją jedność z Bogiem. Tak długo jak poszukujący pozostaje w ignorancji, czuje, że Bóg jest kimś innym, kimś, kto ma nieskończoną moc, podczas gdy on, poszukujący, jest najsłabszą istotą na ziemi. Lecz w chwili, gdy zrealizuje on Boga, zda sobie sprawę, że on i Bóg są absolutnie jednym w wewnętrznym i zewnętrznym życiu. Realizacja Boga oznacza identyfikację ze swoim własnym, całkowicie najwyższym Ja. Kiedy ktoś może zidentyfikować się ze swoim najwyższym Ja i pozostać w tej świadomości na zawsze, kiedy może objawić i zamanifestować swoje najwyższe Ja w wybranym przez siebie momencie, to właśnie jest realizacja Boga.
Są dwa rodzaje odpowiedzialności.
Jedna to przygotowanie, a druga to realizacja.
Przygotowanie to twoja odpowiedzialność.
Realizacja to odpowiedzialność Boga.
Niebo i Bóg nie są nad nami, gdzieś indziej; są głęboko w nas, w sercu. Niebo nie jest odległą krainą, z domami, drzewami i innymi rzeczami; to pewien poziom świadomości w nas. Poszukujący odwiecznej Prawdy urzeczywistni odwieczne Niebo we własnym sercu. W każdym momencie tworzymy w sobie Niebo lub piekło. Kiedy cieszymy się boską, spełniającą, rozkwitającą, promieniująca myślą, tworzymy w siebie Niebo. Kiedy bawimy się nieboską, brzydką, ciemną, nieczystą myślą wchodzimy do własnego piekła.
Pytaj wciąż swego umysłu.
Szukaj troskliwie w swoim sercu.
Będziesz zdolny urzeczywistnić Niebo
W swoim życiu oddania.
Medytacja wymaga praktyki. Musisz praktykować, aby twoja medytacja stała się spontaniczna. Dlaczego jednego dnia jesteś głodny, a następnego nie? Jeśli będziesz ciężko pracował na zewnętrznym planie, staniesz się głodny. Jeśli w świecie fizycznym przebiegłeś wiele kilometrów, na pewno będziesz głodny. Podobnie, jeśli ciężko pracujesz na planie wewnętrznym, uzyskasz błogosławieństwo większej chłonności, a w niej poczucie wdzięczności. Kiedy doznajesz wdzięczności, twoja medytacja staje się spontaniczna.
Szczerze poszukującemu
I prawdziwemu miłośnikowi Boga
Jest nieskończenie trudniej spać i spać,
Niż wstać wcześnie rano
O wybranej Godzinie Boga,
Żeby medytować.
Nasze ludzkie ego próbuje ustanowić jedność z innymi. Czujemy, że mamy więcej zdolności niż inni, dlatego powinniśmy być z nimi jednością. Lecz jeśli spróbujemy użyć ego jako narzędzia do ustanowienia jedności, nigdy się nam nie uda. Nasza jedność z innymi całkowicie zależy od naszej uduchowionej miłości. Gdy używamy rozumującego umysłu, możemy nigdy nie odkryć w nas miłości. Jeśli używamy pełnego pragnień witalu, nigdy nie odkryjemy w nas miłości. Lecz gdy używamy kochającego, spełniającego wszystko serca, jedność staje się rzeczywistością naszego codziennego życia.
Każdego dnia zbieraj kwiaty miłości
W ogrodzie swego serca
I umieść je na ołtarzu pokoju swojej duszy
Jako modlitwę do swego Umiłowanego Najwyższego.
Każdego dnia policz płatki swego serca wdzięczności i ofiaruj kolejny płatek Najwyższemu. Jeśli chcesz nazwać poszczególne płatki, nazwij je: prostota, czystość, pokora i tak dalej. Lecz myśl o samym sercu jako o wdzięczności. to jest jedyna cecha, która pomaga wszystkim poszukującym nie tylko rozwiązać ich problemy, lecz także biec jak najszybciej w ich życiu duchowym.
Nic innego nie jest doskonałe
I nic innego nie może być doskonałe
Oprócz uduchowionego płaczu
Naszego serca wdzięczności.
Jeśli modlisz się do Wszechmogącego Boga i medytujesz na Niego, dlaczego miałbyś bać się kogoś, lub czegoś? Dziecko czuje, że matka posiada siłę całego świata. Kiedy boi się czegoś, biegnie do niej, bowiem ona ma dla niego tylko uczucie. Ty również jesteś duchowym dzieckiem Boga, więc jeśli atakuje cię strach – na fizycznym, umysłowym lub witalnym planie – natychmiast próbuj biec do swego słodkiego Najwyższego, który jest cały Współczuciem, Miłością i Błogosławieństwem.
Jeśli naprawdę chcesz ucieszyć Boga
Na jego Własny Sposób,
Nigdy nie możesz słuchać szeptu strachu
We własnym oddechu.
Zrobiliśmy coś złego z ignorancji i mamy poczucie winy z tego powodu. Oto pierwsza myśl, która powinna pojawić się w naszym umyśle: „Jeśli mam siłę, by robić źle, Bóg ma siłę, by mi przebaczyć”. Kiedy zrobiliśmy coś bardzo złego, nie możemy sądzić, że żadna siła uniwersum nie jest w stanie wymazać naszych złych uczynków. Zrobiliśmy źle, to prawda, ale Bóg jest nieskończenie silniejszy niż my i powinniśmy pamiętać, że jest On cały Współczuciem. Kiedy medytujemy, zawsze odczuwajmy, że Bóg cały jest Miłością. Nie będzie nas karał. Jego nieskończone Współczucie przekształci nas. Lecz jeśli zadręczamy się poczuciem winy, Bóg nie będzie zdolny przyjść nam z pomocą.
Chcesz ukryć swój umysł winy,
Lecz Bóg pragnie sprowadzić
Światło do twego umysłu,
Tak żebyś któregoś dnia mógł cieszyć się
Szczytem doskonałości Jego przekształcenia.
Jeśli naprawdę jesteśmy czyści, nie widzimy nieczystości w innych. Jeśli nie jesteśmy czyści, widzimy w każdym bagno. Prawdziwie duchowym ludziom nie przeszkadza nieczystość, ponieważ maja ogromne wewnętrzne światło, które ich ratuje. Nie widzą nieczystości innych. Patrzą przez pryzmat własnego światła. Jeśli możesz odnaleźć w sobie wewnętrzne światło, wtedy nieczystość, którą widzisz, zostanie oświecona, albo wcale jej nie będziesz widział.
Człowiek czystości nie musi wiedzieć,
Jak traktować świat,
Bo robi to w nim i poprzez niego
Jego Najwyższy Pan.
Pełna poświecenia i oddania służba ma największe znaczenie. Taka służba może być różnego rodzaju: może to być praca fizyczna albo ofiarowanie oddanych myśli, miłości i troski. Duchowo i fizycznie możesz pełnić oddana służbę. Finansowo i materialnie również możesz to robić. Każda osoba może być prawdziwą boską dumą Najwyższego. Służba fizyczna, witalna, psychiczna i duchowa mogą być ofiarowane Stopom Najwyższego. Najwyższa służba to świadoma, pełna poddania jedność z Najwyższym. Wszystkie inne rodzaje służenia mogą nam znacznie pomóc w rozpoczęciu życia bezwarunkowego poddania. Rozpocznij zatem teraz i w każdym momencie ofiarowuj Najwyższemu swoją oddaną służbę.
Mój Najwyższy Panie, moje serce ma specjalną modlitwę:
Pragnę być stale i świadomie użyteczny w świetle Twojej służby,
Jedynie dla ujrzenia zachwytu zadowolenia Twoich Oczu.
Kiedy rozpoczynamy życie duchowe, potrzebujemy entuzjazmu. Bez niego nie posuniemy się nawet o krok na przód. Entuzjazm jest bardzo dobry, lecz przesadny entuzjazm jest zły. Kiedy jemy ponad swoje możliwości, cierpimy z przejedzenia. Nie możemy sądzić, że zrealizujemy Boga przez jedną noc albo że gdy bierzemy udział w wyścigach, musimy wszystkich pokonać. Pokonujemy tylko własną ignorancję. Potrzebujemy zarówno cierpliwości, jak i entuzjazmu, aby zwyciężyć w biegu.
Zrelaksuj się,
Zrelaksuj się z głębi duszy, z całej mocy.
Na pewno poczujesz przypływ
Twórczej energii i konstruktywnego entuzjazmu.
Kiedy nasza aspiracja maleje, jest nam trudno zagłębić się w sobie. Nienawidzimy wtedy medytacji, a nawet gdy praktykujemy, nasza medytacja nie jest dobra. Co powinniśmy wtedy robić? Możemy poczytać książki, napisane przez zrealizowanych mistrzów duchowych lub poszukujących Boga. Czytając powinniśmy poczuć, że osoba, o której czytamy, to nikt inny, jak my sami. Każda myśl, każda idea czy płacz serca aspiracji, które zawiera książka, są nasze własne. Piszący używa własnego imienia, lecz pisze o naszych uczuciach, naszej aspiracji. Kiedy czytamy pełne duchowego oddania książki, powinniśmy odnaleźć w nich swój własny płacz. Tak jak piszący zmierza ku światłu, tak samo my do niego podążamy.
Moje serce odnajduje aspirację
Jedynie wtedy, gdy wybieram właściwie.
Czym jest ta właściwa rzecz, którą się stanę?
Stanę się najdoskonalszym instrumentem Boga.
Musimy wiedzieć, że życie duchowe nie jest ani łożem cierni ani posłaniem z płatków róż. W podróż naszego życia często napotykamy pustynie aspiracji, lecz nadejdzie pora, kiedy te pustynie znikną. Po świetle dnia następuje noc, a po nocy znowu dzień. Nadejdzie czas, gdy nasza aspiracja wejdzie na głębszy poziom świadomości, do naszej głębszej istoty i wtedy staniemy się jednym z duszą. Kiedy nauczymy się słuchać nakazów duszy, kiedy będziemy w unii z Bogiem, nasza świadomość będzie pełna światła. Wtedy każda myśl, każda idea jest pełna światła. Nie ma wtedy nocy. Wszystko jest światłem. Taki jest najwyższy stan świadomości.
Życie duchowe jest trudne.
Lecz szczerze poszukujący, którzy ostatecznie utrzymają w górze
Sztandary boskiego światła i najwyższego zachwytu,
Na zawsze, na zawsze pozostaną wierni
Swemu wewnętrznemu Kapitanowi.
Istnieją dwa życia: wewnętrzne i zewnętrzne. Zewnętrzne życie mówi o zasadach, a potem próbuje działać. Bez przerwy coś deklaruje, lecz bardzo mało z tego praktykuje. Wewnętrzne Zycie nie mówi. Ono działa. Jego spontaniczne działanie to świadoma manifestacja Boga.
Jeśli masz wewnętrzną wolę,
Używaj jej właściwie. Używaj jej,
By kontrolować swoje zewnętrzne życie.
Jeśli masz zewnętrzną wolę,
Używaj jej właściwie. Używaj jej,
By nakarmić i ucieszyć swoje wewnętrzne życie.
Musimy odważnie wskoczyć do oceanu uduchowienia, lecz musimy wiedzieć, ze nie wskakujemy do morza niepewności. Niepewność i uduchowienie nie mogą istnieć razem. Kiedy mówimy o odwadze, musimy wiedzieć, ze odwaga oznacza pewność. Boga nie zrealizujemy na siłę czy przy użyciu sztuczek, lecz poprzez nasze stałe samoofiarowanie. Samoofiarowanie jest najpotężniejszą bronią, ponieważ w nim jest prawdziwa odwaga. Kiedy wiemy, że Bóg jest nasz, a my Boga, czujemy spontanicznie płynący strumień odwagi.
Samoofiarowanie
Jest jedynym najwyższym sekretem,
Który może ci ofiarować
Grubą księgę zwycięstw Boga.
Utrzymuj umysł skoncentrowany na Bogu. Twoje bezużyteczne myśli zostaną przekształcone w płodne idee, te zaś w jaśniejące ideały. Twoje jaśniejące ideały staną się wszystko spełniającą Nieskończonością.
Każda przyziemna myśl
Natychmiast
Profanuje wszystko, co jest święte.
Każda czysta myśl
Bezbłędnie i bez zastrzeżeń
Unieśmiertelnia wszystko,
Co chce się zmienić.
Odwaga jest całkowicie niezbędna w życiu duchowym. Prawdziwa akceptacja życia duchowego wymaga niezwykłej odwagi. Jedynie bosko odważna dusza, jedynie bosko zainspirowana dusza może szybko osiągnąć najwyższy Cel. Ta odwaga nie jest odwagą pysznej, surowej osoby, która bije innych, by zapewnić sobie wyższość. Ta odwaga jest naszą stałą świadomością tego, w co wkraczamy, czym mamy się stać, co mamy objawić.
Bosko ambitne życie,
Najodważniejsze serce
I bezwarunkowo łaskawy Bóg
Cieszą się stałą przyjaźnią.
Zwątpienie opuści nas jedynie wtedy, kiedy poczujemy, że naszym przeznaczeniem jest zrobić coś dla Boga. Słowo przeznaczenie niesie ogromną moc. To słowo sprowadza ogromną odwagę. Nawet gdy ktoś słaby mówi, że jest przeznaczony, by pracować dla Boga, natychmiast w jego świecie wewnętrznym pojawia się heroizm. Ta osoba będzie walczyć z przeciwnościami z siłą i determinacją, która ja samą zadziwi. Przeszkody mogą przyjąć formę nieczystości, ciemności, zazdrości, strachu i zwątpienia, lecz przeznaczenie zniszczy dumę tych negatywnych sił. Wszystko, co nieboskie, musi poddać się temu słowu. Jeśli więc masz zewnętrzne i wewnętrzne przekonanie, by dłużyć Bogu, bezbłędnie osiągniesz Cel.
Narodziłem się, by zrobić
Coś naprawdę wielkiego dla Boga
Na tej planecie.
Jak może mi się nie udać?
Dlaczego ma mi się nie udać?
Aspiracja jest wewnętrznym płomieniem. Nie tak jak inne płomienie, ten płomień niczego nie pali. Oczyszcza, oświeca i transformuje nasze życie. Kiedy zostaje oczyszczona nasza niższa natura, mamy nadzieję ujrzeć Twarz Boga. Kiedy oświecenie świta w naszej zewnętrznej naturze, czujemy, że Bóg jest daleki i bliski, że wszystko przenika i wszystko kocha. Kiedy nasza natura, niższa i wyższa, staje się płomieniem transformacji, zdajemy sobie sprawę, że sam Bóg jest Wewnętrznym Przewodnikiem, najjaśniejszą Podróżą i najwyższym Celem.
Całkowicie nowe spojrzenie:
Mój płomień aspiracji, chociaż mały i słaby,
Nigdy nie napotka życia klęski.
Życie sukcesu
Z miłością, pogodą i dumą
Oczekuje na moje życie aspiracji.
W każdym momencie musimy mierzyć do celu. Jeśli chcesz koncentrować się i medytować na słońce, kiedy rano wschodzi, musisz patrzeć na wschód, w żadnym innym kierunku. Gdybyś patrzył na zachód i biegł na wschód, potknąłbyś się Jeśli chcesz być pewien swego celu, realizacji Boga, nie patrz wstecz ani wokół siebie, tylko w stronę światła. Możesz pokonać pragnienia, jedynie biegnąc ku światłu. Nie myśl o pragnieniach, a jedynie o swojej aspiracji. Jeśli możesz biec naprzód z determinacją ukierunkowaną w jednym punkcie, ograniczenia i pragnienia odejdą z twego życia. Aspiracja jest jedyną odpowiedzią. Płaczesz za zewnętrznymi rzeczami. Jeśli możesz szczerze płakać, możesz także duchowo wzlatywać.
Kiedy myślę, tonę.
Kiedy wybieram, tracę.
Kiedy płaczę, wznoszę się.
Z aspiracją rozpoczynamy podróż, z aspiracją ją kontynuujemy. Ponieważ nie ma kresu tej podróży, a Bóg jest nieskończony, wieczny i nieśmiertelny, nasza aspiracja płynie ku Nieskończoności, Wieczności i Nieśmiertelności Boga. Aspiracja jest nieskończona drogą, która odwiecznie prowadzi do zawsze przekraczającej siebie krainy Poza.
Życie pragnień
Jest moim obecnym życiem.
Życie aspiracji
Jest moim ciężko zapracowanym życiem
Życie realizacji
Będzie moim całkowicie normalnym życiem.